อนิจจัง !
ถึงรูปงาม ลออลักษณฺ์ สักปานไหน
ที่สุดไซร้ ก็เน่าเหม็น เป็นเหยื่อหนอน
ชีวิตนี้ ไม่ดำรง คงถาวร
ความม้วยมรณ์ เท่านั้น เป็นความจริง
อันสตรี ไม่มีศีล ก็ิสิ้นสวย
บุรุษด้วย ไม่มีศีล ก็สิ้นศรี
ภิกษุเล่า ไม่มีศีล ก็สิ้นดี
ข้าราชการ ศีลไม่มี ก็เลวทราม
อันนารี รูปงาม ทรามสวาท
ถ้าหากไร้ มารยาท ที่วงามสม
คงไม่มี ชายดี จะอบรม
มีแต่ชม เล่นพลาง แล้าร้างไป
ธรรมสะจากสวนแก้ว