บันทึกลับ..บทที่ 2 "จุดเริ่มต้นกับงาน...อิสระ"

[พงษ์]

บักทึกลับ บทที่2





ตอนที่1 ได้เริ่มงานนวด...อิสระ

สวัสดีครับสมาชิกที่รักทุกท่าน หลังจากหายไปนาน ผมมีเวลาพักกลับบ้านเลยมีเวลามาเล่าเรื่องที่ค้างคาไว้นาน
กว่าจะมีเวลามาเล่า อะไรก็เปลี่ยนไปตามกาลเวลาเลยครับ  ทั้งรูปแบบการบริการ สมาชิกต่างๆ คนเก่าคนใหม่ทั้งเรื่องของเว็ป
เปลี่ยนไปตามสังคม เหมือนกับรูปแบบชีวิต รูปแบบการทำงานของผมเช่นกัน   ถ้ามองกลับไปก็เปลี่ยนไปจน
แทบลืม......ไปเลยว่าผม ก็ปรับตามกระแส ตามสังคมที่เราต้องเปลี่ยน หรือ มันบังคับให้เราเปลี่ยนตามสมัยนิยมกัน
         
มาต่อ เรื่องที่ค้างไว้นะครับ

สำหรับลูกค้าผู้ชายคนที่แรกที่ผม รับงาน เป็นเพื่อนของพี่วีครับ คือ ไปทานข้าวที่ร้านอาหารแล้วก็ไปที่คอนโดพี่เค้าครับ
สำหรับพี่คนแรกนี้ผมเกร็งมากๆครับ แต่พี่เค้านิสัยดี เป็นกันเอง แถมง่ายๆ ด้วยผมเลยไม่ค่อยเกร็งเหมือนอย่างที่คิดไว้
งานผ่านไปด้วยดีครับ......... อาจจะเพราะพี่วีคง เกริ้นๆว่า ผมไม่เคยรับงานแนวนี้มาก่อน อย่าคาดหวังอะไรมากๆก็คงเป็นไปได้ครับ...555
ลูกค้าคนต่อๆ ไปก็เริ่มเป็นผู้ชายซะส่วนใหญ่แต่ หลักๆ จะเป็นเพื่อนสนิทของพี่วีก่อน ผมพอรู้ว่าเป็นเพื่อนพี่วี ผมกลับไม่ค่อยเกร็งมาก
อาจเพราะเหมือนรู้จักกับพี่เขาไปในตัว...คิดไปเอง จะได้สบายใจครับ  ลูกค้าก็มีผู้หญิง ผู้ชายสลับกัน แต่ส่วนใหญ่ก็รูปแบบจะไม่ต่างกันมาก
ครับ ............มีกินข้าว  ดูหนัง พาซื้อของ แล้วก็สบายๆกันแล้วแต่ความสะดวกของลูกค้าไม่มีการนวดมาเกี่ยวข้องเท่าไหร่ครับ จะเป็นแนวเพือนกิน
เพื่อนเที่ยวซะมากกว่า..........1 อาทิตย์ ผมจะมีรับงานแค่ 2-3 งานเท่านั้นครับ เพราะเด็กในสังกัด ของพี่วีก็จะหมุนเวียน สลับกันตามแต่ลูกค้าจะเลือก
และ เพื่อให้เด็กในสังกัด มีรายได้กระจายๆ 

ผมลืมบอกไป เด็กในสังกัดพี่วี  มีอยู่ประมาณ 10 คนครับ มีผู้หญิงด้วย ผู้ชายด้วย แต่ละคนก็แต่ละแนว แต่ละไสตร์  ผมคงเป็นแนวผู้ชาย บ้านๆ ล่ำๆ ซื่อๆ มั้งครับ
ผมทำงานอยู่ประมาณ 4-5 เดือนก็ เริ่มเรียนรู้งานมากขึ้น วิธีการพูด การปฏิบัตตัว ให้เข้ากับลูกค้าแต่ละคนยังไง พี่วีก็สอนเราด้วย ลูกค้าสอนเราด้วยก็เรียนรู้ ให้เข้ากับ
ลูกค้าเป็นหลัก แต่ก็อยู่ในขอบเขตที่เราสามารถทำได้ และ สบายใจ แล้วอะไรๆ ก็จะอยู่ได้นาน เราก็จะไม่รู้สึกอึดอัดที่จะทำ ผมก็ปรับหลายอย่างเลยครับ

จากเด็กบ้านนอกมากๆ  ไม่เคยรู้ก็ได้รู้ไม่เคยลองก็ต้องลองหลายๆ อย่าง.การแต่งตัว การดูแลตัวเอง จากที่ผมเป็นคนไม่แต่งไม่สน ง่ายๆ สบายๆ แต่พอมาอยู่ในวงการนี้

มาอยู่ในสังคมแห่งนี้ มาทำงานงานนี้ ต้องปรับเปลี่ยน..แต่ก็ดีครับ ผมก็ได้รับรู้อีกสังคม อีกมุม อีกหลากหลายอย่างที่ไม่เคยรู้มาก่อนในชีวิต
ว่ามันมีอีกมากมายที่เราไม่เคยรู้จัก  เราควรลองเปิดใจที่จะรับรู้ กล้าลอง กล้าทำในสิ่งใหม่ๆ พอลองแล้ว.....เราก็จะรู้ว่าอะไร ดี ไม่ดี เราชอบ หรือ ไม่ชอบ ไม่ลองก็ไม่รู้
บางอย่างไม่ได้น่ากลัวอย่างที่เราคิด บางอย่างก็น่ากลัวกว่าที่เราเคยเห็น มันแล้วแต่สถานกาณ์แล้วแต่บุคคลด้วยครับ   มันสอนอะไรหลายๆ อย่างให้เรียนรู้จักคนด้วย
ทั้งหมด.....มันเอามาใช้กับชีวิตประจำวันของเราได้ เพราะความอดทน ไม่ว่าจะทำงานอะไร ความซื่อสัตย์ ความจริงใจ มันเป็นสิ่งที่เราต้องยึดมั้นครับ  ผมก็เรียนรู้เอา....

พอช่วงหลังๆ รูปแบบเพื่อนกินเพือนเที่ยว เริ่มไม่ค่อยมีลูกค้า.......เพราะมีรูปแบบใหม่มาคือ การนวด ร้านเปิดกันเยอะ  และเมื่อ5-6 ปี Internet เริ่มมีการใช้สื่อสารหาข้อมูลมากขึ้น
มีเว็ปไวซ์ สำหรับหาคู่ หาการบริการอิสระ มากขึ้น ไม่ต้องผ่านนายหน้า  หรือ เข้าไปตามผับตามบาร์แล้ว   แต่ผมเองก็ยังไม่รู้และไม่เคยใช้งานInternet ด้วย ก็ยังรับงานผ่านพี่วี

ผมสบายใจกว่า แต่ลูกค้าเริ่มน้อยลง พี่วีก็เริ่มไม่ค่อยได้ส่งงานให้เด็ก  หลายๆ คนก็ต้องหางานใหม่ กลับต่างจังหวัด ผมเองก็ยังมีหนี้ที่ต้องใช้ผ่อน กับพี่วีอยู่ เลยต้องติดต่องานกันเสมอๆ
จนลูกค้าเริ่มไม่มีแล้ว พี่วีก็เริ่ม........เข้าไปหางานผ่านเว็ปไวซ์ ประกาศตามบอร์ดต่างๆ แต่จะแจ้งว่ามีเด็ก.......ประมาณนี้ประมาณนั้น ใครสนใจติดต่อ ทางพี่วีโดยตรงแล้วแกก็จะส่งเราไปอีกที
พี่วีก็จะมีรูปของเด็กและ สไตร์ที่ลูกค้าต้องการ เรื่องราคาก็ตกลงกัน.............อีกที

สำหรับรูปแบบใหม่ที่พวกผมต้องทำ ก็จะเริ่มแตกต่างกันกับเมื่อก่อน คือ การบริการจะเป็นการนวด ไม่มีแบบเที่ยว กินหรือ ค้างคืน มากนัก หลักๆ เป็นแบบชั่วคราว ราคาก็จะลดลงมาอีก
ผมเองก็ต้องไป หัดเรียนนวดไทย...และนวดน้ำมัน เพื่อให้มีหลักในการบริการลูกค้า ในรูปแบบใหม่ แต่ก็ไม่มีท่า ไม่มีเพลง เหมือนทุกวันนี้นะครับ

ส่วนใหญ่เด็กคนอื่นจะเป็นแนวลูปๆถูๆ  ไม่ได้เน้นนวดมาก แต่สำหรับผม.....ผมอยากให้ลูกค้าสบายตัวตามที่ได้เรียนมา และ อยากให้ลูกค้าประทับใจก็จะนวดให้ดีๆ แม้การนวดจะแค่แบบธรรมดา
แต่ตั้งใจ...มากๆ เลยครับ

ลูกค้าคนแรกที่ เรียกจากเว็ปเพจ.....ผมจำได้แม่นเลย ผมต้องไปแถวปิ่นเกล้า...และพี่เค้าก็ไม่เคยนวดมาก่อน และ ก็ฟรีแล้นครั้งแรก ด้วย....ผมเองก็ครั้งแรกที่ลูกค้าจากเว็ป ต่างคนต่างตื่นเต้น
พี่ลูกค้าเค้าก็ตื่นเต้น.....ผมเองก็ตื่นเต้น กลัวนวดผิดๆถูกๆ และก็อายกันมากๆๆๆ  เลยตกลงกันปิดไฟ นวดกัน มืดตึ๊ดตื๋อเลยครับ.....พองานเสร็จ พี่เขาก็นั่งคุยกับผมนานเลยว่าเป็นไงมาไงถึงได้มารับงานแบบนี้
..........บราๆๆๆ  จนดึกเลยครับ วันต่อมาแกก็นัดผมอีก....ดีใจมากครับ ที่รู้ว่าแกชอบในการบริการของผม  และผมก็ตั้งใจบริการนวดให้พี่เขาเต็มฝีมือเลยครับ

ขอบคุณสำหรับการติดตามนะครับ ไว้ผมมีเวลาจะมาเล่าอีกนะครับ

มีความสุขกับวันพักผ่อนครับ

15 กรกฎาคม 2559

พงษ์..ครับ

 

[พงษ์]

บักทึกลับ บทที่2





ตอนที่2 ได้งานประจำ


สวัสดีครับสมาชิกที่รักทุกท่าน มีเวลาช่วงวันหยุด มาสานต่อ เรื่องเผื่อมีคนสนใจ ถือว่าเป็นอีกมุมที่ทำให้หลายๆคน ได้เห็นอีกมุมที่คนบ้านนอก
อีกคนกับการดิ้นรนสู้...กับการทำงาน...เปลี่ยนแปลง...จนมามีหลายๆคนได้รู้จักผมและ ในอีกมุมที่ผมเองก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมาถึงวันนี้ได้ แต่กว่าจะมา
มันมีหลากหลายเรื่องราวที่ผมไม่เคยพูด...ไม่เคยบอกใคร...ที่ตรงนี้คงเป็นอีกที่ๆที่ผมได้สามารถเล่าเรื่องต่างๆ ได้อย่างสบายใจ จริงๆครับ
   
สำหรับงานนวดอิสระ ที่ผมเริ่มตัดสินใจ...ทำสิ่งที่ต้องการเพียงอย่างเดียวในการเลือกทำงานๆนี้...โดยที่ไม่โกหก คือ เรื่องเงินเพียงอย่างเดียว...จริงๆครับ
มันคือ ความจำเป็นสิ่งเดียวที่ผม ต้องการ....

แต่...สิ่งที่ผม จะพูดได้ว่า หวาดกลัว...มันกลับมีหลายเหตุผล และ ผมว่าเด็กนวดหลายๆคนที่มาทำก็คง...เป็นและคิดคล้ายๆผม คือ

ประการที่1. คือ กลัวเรื่องความไม่ปลอดภัย...กลัวติดโรคร้าย จะคุ้มรึเปล่า ประเด็นนี้สำคัญกับผมมากๆ?

ประการที่2. คือ  ครอบครัว คนรัก เพื่อน คนรอบๆข้าง จะคิดยังไง จะคิดกับเราอย่างไร จะยังอยากคบค้าสมาคมกับเราอยู่ใหม?ถ้าเขารู้ว่าเราทำงานอย่างนี้?

ประการที่3. คือ แล้ว ลูกค้าที่มาใช้บริการ จะมองเราในรูปแบบใหน จะดูถูกตัวเรารึเปล่า?

ประการที่4. คือ จะมีผลกับอนาคต กับหน้าที่การงาน หรือ รายได้ที่มั่นคงและ ผลต่อไปข้างหน้าหากเราเลิกไปแล้วยังไง?

ประการที่5. คือ เราจะทำงานนี้ได้รึเปล่า จะอยู่ในงานๆนี้ได้แค่ใหน จะคุ้มกับที่ตัดสินใจเดินเข้ามางานนี้รึเปล่าเพราะผมว่าคนที่เปิด..ใจเข้าใจ งานแบบนี้น้อยเหลือเกิน

ประการที่6. คือ ความปลอดภัยระหว่างการทำงาน จะไปเจออะไรบ้าง โดนอะไร จะป้องกันตัวเองหรือ ทรัพสินได้ขนาดไหน

ประการที่7. คือ ศักดิ์ศรี ของตัวเรา มันจะเหลืออะไร คนอื่นเขาจะคิดยังไง ?

แต่จริงๆแล้วมันมี หลายๆอย่างที่เกิดขึ้นมาเรื่อยๆ ในช่วงที่ทำงาน และ ระหว่างทำงานกับลูกค้าที่มีหลากหลาย ที่เราไม่เคยรู้จักและ
 ไม่เหมือนกับรูปแบบแรกที่เราได้ทำ
แต่เอาเข้าจริงๆ สิ่งที่ผมกลัวเกรงต่างๆ มันก็ทำให้เราคิดเสมอ และ อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด

...ไม่ลองก็ไม่รู้ ไม่สู้เราจะเอาอะไรกิน แต่ถ้าไม่ไหวจริงๆ เราก็หยุดและ เดินทางเส้นใหม่
ก็ได้ ลองดูจะเป็นไร ชีวิตเราก็ต้องสู้เพราะทุกอาชีพมันก็คงต้องมีทั้งเรื่องที่ดี และ ต้องอดทน และมีความเสียง เสมอ....ไม่ใช่แค่งานนี้

ไม่ว่าจะเป็น นักบิน ทหาร หรือ หมอ คนขับแทคซี่ มอเตอร์ไซรับจ้าง หรือ ชาวนา หรือ แม้แต่พนักงานบริษัท ทุกอาชีพมีความเสี่ยง

แต่สิ่งหนึ่งที่เราควรคิดและ ระลึกเสมอ คือ อย่าทำให้ใครเดือดร้อน อย่าไปโกงใคร อย่าไปจี้ไปปล้น ขู่เข็นบังคับใคร ไม่งั้นตัวเราเองนั่นหละ จะเดือดร้อน คนอื่นก็จะเดือดร้อน
และ เพื่อน ครอบครัว คนรัก สังคม จะเสียใจและ มองเราไม่ดี

มันเลยทำให้ผมกล้าที่จะเสียง...กับการทำงานนี้...เราแค่มองว่ามันคือ งาน  และเงินที่เราจะต้องได้จากการทำงาน ลูกค้าก็ได้ความสบายใจ ได้ความพอใจ เราก็ได้เงินจากการทำงาน

ก็คงเป็น อุปสงค์ และ อุปทาน ผลตอบแทนซึ่งกันและกันแล้ว  ครับ

ผมเริ่ม...รับงาน นวดอิสระ จากพี่วี..ช่วงแรก ก็ยังไม่เยอะมากครับ เพราะคนไม่ค่อยรู้จักผมเท่าไหร่ ระหว่างนั้นผมก็ หาสมัครงานและ รับงานพิมพ์มาทำบ้างถ้ามีคน

 เขามีงานให้โชคดี...ที่ผมได้งานจากบริษัทแห่งหนึ่ง ทำงานเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ที่ผมเรียนมา ดีใจมากๆ ครับ แต่รายได้ก็ไม่ได้มากนักเพราะพึ่งเริ่มทำ ช่วง3 เดือนแรก จำได้ว่า 7500 บาทเองครับ

ผ่านโปรจะเพิ่มอีก 500 บาท. แต่แค่ได้งานผมก็ดีใจแล้วครับ เพราะอาจจะรับงานนวดหลังเลิกงานได้ เพราะเข้างาน 8 โมงเช้า เลิกงาน 5 โมงเย็น จันทร์- ศุกร์ ทำเสาร์เว้นเสาร์  ถ้ามีงานนวดก็อาจจะหารายได้อีกทาง

และก็รับงาน เสาร์-อาทิตย์ ได้สบาย ดีหน่อยที่ผม มาพักอยู่กับญาติ ค่าห้องก็4500 ต่อเดือน ช่วงแรกผมย้ายมาอยู่กับญาติช่วยเขาแค่ 1000 บาท

แต่พอผมได้งานประจำก็ต้องออกคนละครึ่ง เงินเหลือใช้จากงานประจำแทบไม่มีเก็บเลยครับ แต่ก็ต้องขยัน และ ประหยัดให้มาก .

ช่วงทำงานประจำ ผมก็รับงานหลังเลิกงาน บ้างครับ แรกๆ พี่วีจะไปลงในเว็ปประกาศต่างๆ แต่จะลงเบอร์ของแกไว้ แจ้งรายละเอียด ว่า มีน้องๆ บริการ ทั้งหญิง และ ชาย ให้ลูกค้าติดต่อมา
แล้วส่งรูปให้ดูว่าชอบแนวไหน  ผมเฉลี่ยรับงาน อาทิตย์ล่ะ 2-4 งานครับ
 ก็พออยู่ได้แต่ รายได้ต่อ ครั้งหักค่าประกาศพี่วีออกไป ก็เหลือ ประมาณ 700-800 แล้วแต่ ระยะทางครับ

เพราะต้องออกไปข้างนอก และ ค่ารถค่าต่างๆ แต่สำหรับผมพออยู่ได้ครับ.....และ ก็ปิดบัง ทางครอบครัว
 ญาติพี่น้อง ไม่เคยพูดเรื่องนี้กับใครเรื่องงานนวดอิสระงานพิเศษนี้
ผมผ่านโปร....แล้วแต่เงินเดือนกลับไม่ขึ้น และ ผมก็ยังไม่ได้บรรจุเป็นพนักงาน
 เพราะทางบริษัท อ้างว่า ผมต้องยืดการ....ทดสอบงานออกไปอีก 4 เดือน เพราะผู้จัดการ ยังไม่ประเมินผม
ผมเองก็..งง เป็นไก่ตาแตกเลย.....ถ้าไม่ผ่านก็น่าจะบอกว่าไม่ผ่าน

....แต่ที่ถามหลายๆ คนบอกว่า บริษัทที่ผมทำงานอยู่ ขาดทุน เอาคนออกไปเยอะหลายตำแหน่ง แต่แผนกผมไม่มีใครมีแค่ผม
 อยู่ที่ผมจะตัดสินใจว่าจะอยู่ หรือ ไม่  ผมไม่มีทางเลือกนี่...ครับ
 ดีกว่าไม่มีงาน

อย่างน้อย ก็ยังมีงานนวด อีกงานที่ผม พอมีรายได้เสริมอีกงาน
ผมเริ่ม....มีงานนวดเยอะขึ้น อาจเพราะ ผมขยัน...เพราะมันมี รายจ่ายเยอะ เลยต้องขยันและ อดทน แต่เหนื่อยมากๆครับ เพราะนอนดึกทุกวัน ตื่นเช้าทุกวัน บางคืน นอนตี2-3 ตื่น6 โมง

 แต่ อยากให้พ่อ กับแม่ ภูมิใจที่ผมได้ทำงานบริษัทแล้วและมี รายได้ ก็ต้องขยันแต่อดทนให้มาก

ยิ่งผมมีลูกค้า จากงานนวดเยอะขึ้น ผมก็เริ่มเก็บเงิน....ประหยัด เพราะกว่าจะได้เงินมามันเหนื่อยจริงๆ ทั้งงานประจำเงินเดือนก็น้อย งานนวดอิสระ ก็ต้องอดทน
แต่ดีที่มีงาน...ครับ

แต่ปัญหาจากงานประจำเกิดขึ้นจนได้ครับ....ขอจบไว้แค่นี้ก่อน ไว้มีเวลาจะมาเล่าต่อนะครับ

23 กรกฎาคม 2559

พงษ์...ครับ



 

[พงษ์]

บักทึกลับ บทที่2





ตอนที่3 อดทนกับสิ่งที่ต้องเจอ

หลังจากที่ผมได้เริ่มทำงานประจำและ มีงานนวดบ้างบางอาทิตย์ก็ไม่มี เพราะบางครั้งก็เหนื่อยกับงานประจำที่ต้อง

 เอากลับมาทำต่อที่บ้าน เลยไม่มีเวลารับงานนวดเลย  จนทำมาได้จะครบปี ผมก็ตัดสินใจเข้าไปถามผู้จัดการว่าทำไม่ผมยั งไม่ได้
บรรจุเป็นพนักงานประจำซะที เงินเดือนก็ไม่ขึ้น ผลที่ได้คือ ทางบริษัทจะขอประเมินต่ออีกเพราะ เหตุผลว่ายังไม่ผ่าน...ผมก็งง มากๆ

เลยคุยกับพนักงานและ คนรู้จักหลายๆ คนทุกคนคงรู้ว่า บริษัทและ ผู้จัดการเป็นยังไง ผมเลยตัดสินใจ ขอลาออก ทีนี้ทางบริษัทก็เรียกมาคุย

ว่าอีก 4 เดือนจะประเมินจริงๆ ขอให้ผมช่วงงานให้เสร็จ แต่ผมดูแล้วว่าคงเป็นแบบนี้เรื่อยๆพนักงานเก่าๆที่สนิทกันก็แนะนำให้ผมหางานใหม่...ดีกว่า
  เพราะหลักๆ
เป็นเพราะตัวผู้จัดการของบริษัทเองที่ไม่ยอมปรับ ผมเลยขอลาออกดีกว่า  แต่ก็เสียดายงาน เลยคุยกับพี่วีว่าผม
ออกจากงานประจำแล้ว ถ้ามีงานวดผมพร้อมรับงาน ได้เสมอ ครับ ......

ตอนนี้อาจจะ หางาน ใหม่ไปเรื่อยๆ ก่อน  ผมเริ่มรับงานนวด นวดได้เยอะขึ้นเพราะมีเวลาตลอล และ เริ่มมีเวลาออกกำลังกาย
 พี่วีก็เริ่ม
ลงข้อมูลให้ผมมากขึ้น ลงประกาศตามเว็ปนวดอิสระ  และ แกก็เริ่มมีเด็กในสังกัดสลับสับเปลี่ยนกัน รวมทั้งผมด้วย
 ผมเองก็รับพวกงานพิมพ์มาทำเสริมระหว่างรองานใหม่เรียกสัมภาษ สมัครไปหลายๆที่ คงมีสักที่ที่รับ คิดไว้อย่างนั้นเสมอครับ
 จากวันเป็น เดือน แล้วเป็น ปี ผมก็รอ

 ไปสัมภาษบ้างแต่ก็ยังไม่รับ ทั้งบริษัทขายตร ก็หลงเข้าไปคุยไปรวมกลุ่มกับพวกเขาก็หลายๆครั้ง เสียเงินไปฟรีๆ

จนสุดท้ายผมก็ต้อง รับงานนวด อย่างเดียวไปก่อน เพราะจะรองานประจำคงไม่มีกินแน่ๆ เลยเริ่มรับงาน นวดและให้พี่วีลงประกาศ ไว้หลายๆที่
แต่ผมก็ไม่ได้เปิดเผยหน้าตา มีแค่รูปที่เซ็นเซอร์หน้านะครับ ในโปรไฟด์ เพราะกลัวที่บ้านรู้
  แต่พี่วีจะส่งรูปหน้าไปให้สำหรับคนที่สนใจ
เพราะถ้าไม่มีรูปให้ลูกค้าดูและตัดสินใจคงไม่มีใครกล้าใช้บริการ ระหว่างนี้ผม ก็รับงานหลายๆ

 อย่างเลยครับ ทั้งงานคอมสิ่งพิมพ์  เริ่มมาขายประกันชีวิต และ เป็นตัวแทนขายตรงบางตัว และ  งานนวด อะไรที่จะพอทำได้ ก็ต้องทำเลยครับ ช่วงนั้นยอมรับว่าเครียด และ เหนื่อยมากครับ

           ชีวิตไม่มีอะไรแน่นอนเลย  งานประจำก็ไม่ได้ทำเป็นเรื่องเป็นเรื่องเป็นราว
 งานนวดก็มีบ้างไม่มี บ้างเพราะผมไม่ได้ทำเป็นงานหลัก บางครั้งติดงาน ที่รับมา ทำก็ไม่ได้นวด
 จนเงินที่เก็บไว้ก็เอาออกมาใช้เรื่อยๆ สุดท้ายก็เหนื่อยทั้งกายและท้อทั้งใจ....ขอพักความเหนื่อยล้า....กลับมาพักอยู่บ้านต่างจังหวัดให้สบายใจก่อน ตอนนั้นมันเครียดกับความเป็นอยู่มากๆเลยครับ รายได้ไม่ค่อยมี รายจ่ายก็มีมาเรื่อยๆ เลยท้อไปหมด

ขอกลับบ้าน ให้หายเครียดแล้วค่อยกลับมาสู้ กันต่อ ผมคิดว่าน่าจะดีกว่า ...นอนก่ายหน้าผาก น้ำตาไหล อยู่แต่ในห้องเล็กๆ คนเดียว
....พ่อกับแม่ก็ถามว่าทำไมกลับมาบ้านล่ะแล้ว งานละ ผมก็ร้องไห้แบบไม่รู้ตัว....

 พูดอะไรไม่ถูก พูดอะไรไม่ออก เพราะมันเหนื่อยใจ มันท้อไปหมด เงินมันหายากจริงๆ  ผมขอมาพักใจ พักกายที่นี่  ที่บ้านเราก่อน แม่กับพ่อเป็นเสมือนความอบอุ่น และ สิ่งที่ผมสบายใจที่สุด ณ.ตอนนี้ขอผม..พักสักหน่อย

ผมพร้อม ผมจะสู้ต่อ ...........ระหว่างนั้น ผมก็ช่วยพ่อกับแม่ทำไร่ทำนา ที่บ้าน อยู่บ้านได้ 3-4 อาทิตย์  ก็โชคดีที่มีงานเรียกสัมภาษณ์   ผมดีใจรีบบอกพ่อกับแม่...และก็รีบขึ้นมากรุงเทพฯและ โชคดีมากๆ ทางบริษัทก็ตอบรับ

ผมเข้าทำงานและเริ่มทำงานในอีก 1 อาทิตย์หลังสัมภาษณ์และ บริษัทก็มั่นคงและ เป็นที่รู้จักกันดี ผมดีใจมากๆ เลยครับ รีบโทรบอกที่บ้าน และเป็นช่วงเวลาที่ผมดีใจมากๆ จะได้เริ่มต้นสิ่งดีๆ ผมบอกพี่วีว่าผม คงไม่รับงานนวดแล้ว

เงินที่ผมค้างอยู่ผมจะทะยอย ส่งให้หลังจากผมผ่านโปร 3 เดือน พี่วีก็ดีใจด้วย...ผมเริ่มตั้งใจเรียนรู้งานและ ตั้งใจจะทำงานกับบริษัทนี้ให้ดีที่สุด เพราะดูมั่นคงและ เพื่อนร่วมงานก็ดีกับผมมากและน่ารักกันทุกคนเลยครับ.ผมทำงานจน

ผ่านโปรและได้รับเงินเดือนตามที่ตกลงกันไว้แม้จะไม่ถึงกับเยอะมากแต่ถือว่าพออยู่ได้ครับประหยัดหน่อย..และ ก็รับงานพิเศษมาทำช่วงเสาร์อาทิตย์ แต่ไม่ได้รับงานนวดแล้วนะครับ เงินผมก็ทะยอยจ่ายให้พี่วีทุกเดือนแต่น้อยหน่อย..

แต่โชคชะตาก็เล่นตลกกับผมจนได้.....เมื่อบริษัทที่ผมทำต้องย้ายที่ไปอยู่ที่อื่น ไกลมากจากที่พักและเป็นช่วงที่เศฐกิจไม่ค่อยดี มีประท้วงทางการเมือง และบริษัทก็ยุบหลายๆ ตำแหน่งผมก็เหมือนจะโดนเหมือนกัน....เลยแย่ไปตามๆกัน

พนักงานหลายคนก็โดน เลิกจ้าง รวมทั้งผมด้วย...ส่วนใหญ่จะเป็นพนักงานใหม่ และ ตำแหน่งที่ซ้ำๆกัน แต่ผมก็ยังไม่กล้าบอกพ่อกับแม่ กลัวเขาจะเป็นห่วงผมก็โกหกว่างานไม่มีปัญหา ไม่ต้องเป็นห่วง แต่ในใจผม..อยากจะบอกทุกอย่าง

อยากบอกว่าผมเริ่มเหนื่อยอีกแล้ว....แต่ก็ไม่อยากให้ครอบครัวต้องคิดมากเป็นห่วงกับผมอีกแล้ว ได้แต่ยิ้มสู้ไปครับ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด

.......  ผมเองก็ไม่รู้จะทำยังไงอีก....แต่ก็รับรู้สถานกาณ์จน ต้องโทรปรึกษาพี่วี  และพี่วีก็ชวนเข้ามาทำงานนวดอีกรอบ และก็บอกว่าตอนนี้
ลูกค้าของแกเยอะขึ้นมาก เพราะแกลงประกาศในเว็ปสำหรับนวดโดยเฉพาะ อยากได้เด็กเข้ามาร่วมงานจำนวนมาก

.....ผมเองก็ไม่มีทางเลือกมาก งานประจำก็ไม่มีแล้ว ถือว่าตัวเองโชคดีด้วยซ้ำที่มีคนมาช่วยในช่วงที่เราลำบาก

 เลยตัดสินใจเข้ามาทำงานนวดอิสระอีกครั้งและ ไม่สนใจอะไรมากแล้วครับ....เพราะผมว่าถ้าเราจะอยู่ได้ในเมืองใหญ่เมืองนี้ เมืองแห่งการแข่งขัน เมืองแห่งค่าใช้จ่าย คนที่มีเงิน มีงาน เท่านั้น ถึงจะอยู่ได้แบบไม่ทุกข์ทนกับ

ภาระที่บีบบังคับเรา....ผมเองก็มองงานนวดนี้ เป็นอีกงานที่ผมจะต้องตั้งใจทำเก็บเงิน ถ้าผมพอจะทำได้...สักระยะหนึ่ง

...มีเวลาจะมาเล่าต่อนะครับ....

ขอบคุณที่คอยติดตามนะครับ

6 สิงหาคม 2559

 


 

[man_u]

ไม่คิดเลยว่า จะเจออะไรมาเยอะจริงๆ. ผมเรียนจบก็สบายที่บ้านมีกิจการ. ก็ทำของที่บ้านต่อเลยเลยไม่ต้องเหนื่อยหางาน

[gaga]

สู้ๆนะค่ะน้องพงษ์

[navavich]

สู้ๆครับพี่พงษ์เป็นกำลังใจให้

[blackcombat7]

ชีวิตไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันไปครับ

[siril]

ชีวิตไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันไปครับ

ถึงกับดิ้นเลยหรือ

[natguy]

ผ่านมาเยอะเลยคับ ยากที่สุดคือต่อสู้กับความรู้สึกในใจ ตอนนี้เป็นฟ้าลังฝนแล้วคับ สู้ ๆ คับ

[siril]

ผ่านมาเยอะเลยคับ ยากที่สุดคือต่อสู้กับความรู้สึกในใจ ตอนนี้เป็นฟ้าลังฝนแล้วคับ สู้ ๆ คับ

ตอนนี้ไไม่ต้องสู้ รับอย่างเดียวก้อไม่ไหวแล้วล่ะ

[therock]

เป็นประสบการณ์ที่น่าศึกษา

[siril]

เป็นประสบการณ์ที่น่าศึกษา

แต่พงยังไม่มาต่อเลย

[Scorpion]

อืม ประสบการณ์ทำให้เก่งและแกร่งขึ้นคับ

[siril]

อืม ประสบการณ์ทำให้เก่งและแกร่งขึ้นคับ

แต่บ้างก้อจะท้อกับชีวิตนะ

[Bright789]

 
เป็นกำลังใจให้ เสมอ

[p2rex2]

I wonder how you deal with the seven questions that you talked about above?

[fuzion]

สุดยอดมากๆครับ อยากเจอเร็วๆ

[just4touch]

ติดตามและเป็นกำลังใจครับ

[Billabong007]

เป็นกำลังใจให้เสมอครับ

[Maxspeed]

 อยากรู่เรื่งออกกำลังกาย ฟิตหุ่นครับ

[2556kingdom]

ชีวิตที่มีแต่ละคนไม่เหมือนกัน

[ToshiroSan]

 (:do?:มันน่าสนใจสุด ๆ. คุณจัดการกับมันได้อย่างไร?

[tin2599]

เป็นกำลังใจให้จ้า

[kk_21]

 (:Thank you:) (:Thank you:) (:Thank you:)  เป็นกำลังใจให้นะครับ

[tin2599]